กรณีของ brittleheart ได้ทำลายต้นมะเดื่อ
( Platanusเว็บพนันออนไลน์ ฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ occidentalis ) ที่แสดงทางด้านขวา ลำต้นของมันถูกเจาะโดยเชื้อรา ทำให้เสี่ยงที่จะพังเพราะลมแรงครั้งต่อไป ต้นไม้ที่ดูแปลกตาที่แสดงด้านล่างเป็นชื่อที่เหมาะสมว่า กระสอบมันฝรั่ง หรือต้นกุหลาบทะเลทรายโซโคทราน ( Adenium obesum sokotranum ) ซึ่งพบได้บนเกาะโซโคตราในมหาสมุทรอินเดีย ลำต้นบวมเก็บน้ำที่จำเป็น ต้นไม้โดย Roland Ennos (พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติ, ลอนดอน, 9.95 ปอนด์, 14.95 ดอลลาร์) สำรวจโลกของสิ่งมีชีวิตกลุ่มนี้ที่คุ้นเคยที่สุด
มะเดื่อ หรือ มะเดื่อฝรั่ง หรือ มะเดื่อญี่ปุ่น (ชื่อวิทยาศาสตร์: Ficus carica) เป็นไม้ยืนต้นที่แยกดอกแยกต้นเจริญได้ดีในที่สูงถึง 6 เมตร หรือ 19 ฟุต อยู่ในสกุล Ficus วงศ์ Moraceae เป็นพืชพื้นเมืองในแถบตะวันออกกลาง[1] เป็นพืชคนละชนิดกับมะเดื่ออุทุมพรหรือมะเดื่อชุมพร (F. racemosa) ที่เป็นไม้พื้นเมืองในอินเดียและศรีลังกา[2]
มะเดื่อเป็นไม้ยืนต้นขนาดกลาง ลำต้นเป็นปุ่มแตกกิ่งก้านออก ใบเดี่ยว ด้านหนึ่งหยาบ อีกด้านหนึ่งมีขนอ่อน ลำต้นมียางสีขาว ผลออกเป็นกระจุก กลมแป้นหรือรูปไข่ เปลือกบาง ผลอ่อนสีเขียว พอสุกจะเปลี่ยนเป็นสีเหลือง แดงหรือชมพูแล้วแต่พันธุ์ เนื้อในสีแดงเข้ม สุกแล้วมีกลิ่นหอม การปลูกเป็นการค้าเริ่มที่เอเชียตะวันตก แล้วจึงแพร่หลายสู่ซีเรีย ทะเลเมดิเตอร์เรเนียน[3] ปัจจุบันปลูกมากในยุโรปใต้ สหรัฐ ตุรกี ออสเตรเลีย แอฟริกาใต้ มาดากัสการ์ ในอดีต ประเทศไทยจะนำเข้ามะเดื่อในรูปผลแห้ง เริ่มนำต้นเข้ามาปลูกครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2524 ที่ดอยอ่างขาง[3] โดยมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ และ มูลนิธิโครงการหลวง เพื่อทดแทนการปลูกฝิ่น[4] เป็นผลไม้ต่างถิ่นชนิดหนึ่ง มีคุณค่าทางอาหารสูงอยู่ใน 10 อันดับแรกของโลก
ประวัติ
การปลูกมะเดื่อพบว่า มีมากว่า 2,000 ปีแล้ว ตำนานของยุโรป และ ตะวันออกยุคโบราณบันทึกไว้ว่า ชาวอียิปต์และชาวกรีกเชื่อว่ามะเดื่อเป็นผลไม้ศักดิ์สิทธิ์ เป็นอาหารสำหรับนักกีฬาโอลิมปิกสมัยโบราณ[3] มีปรากฏในไบเบิลของศาสนาคริสต์และอัลกุรอ่านของศาสนาอิสลาม[5]
คุณค่าทางโภชนาการ
ในผลมะเดื่อมีสารอาหารที่เป็นประโยชน์ต่อร่างกายหลายชนิด เช่น แคลเซียม ฟอสฟอรัส ธาตุเหล็กในปริมาณสูงมาก โปรตีน วิตามินเอ วิตามินบี 1 วิตามินบี 2 วิตามินซี ไนอาซิน คาร์โบไฮเดรต ผลมะเดื่อ มีประโยชน์ต่อร่างกายหลายอย่าง เช่น กล้ามเนื้อแข็งแรง สร้างสมดุลสภาวะกรดในร่างกาย ลดรอยเหี่ยวย่น ป้องกันโรคนิ่วในไต ช่วยฟอกตับและม้าม ช่วยสมานแผลในปาก ช่วยย่อยอาหาร ป้องกันโรคมะเร็ง (สารสกัดจากผลมะเดื่อสามารถยับยั้งเซลล์มะเร็งในการทดลองได้) ไม่มีไขมันหรือโคเลสเตอรอล[6]
และชอบทำอะไรหลายๆ อย่างที่โวล์ฟกัง เพาลีมีอารมณ์ฉุนเฉียว สิ่งนี้ทำให้เกิดปัญหาในประเทศแองโกลแซกซอน ดังที่ผู้เขียนชีวประวัติวอลเตอร์ มัวร์ กล่าวไว้ว่า: “มันไม่ดีพอ [สำหรับชโรดิงเงอร์] ที่จะมีภรรยาคนเดียวที่อ็อกซ์ฟอร์ด — การมีสองคนนั้นช่างบรรยายไม่ได้”
บ่อยครั้ง มันเป็นเพียงการสนทนา
การสนทนาที่ตรงไปตรงมาและรวดเร็วกับเพื่อนจำนวนหนึ่งที่สามารถยกระดับคุณให้สูงขึ้นได้ ข้อมูลเชิงลึกนี้คือสิ่งที่ William Cropper ให้ไว้ในหนังสือที่มีข้อมูลชีวประวัติที่ยอดเยี่ยม ผสมผสานกับวิทยาศาสตร์ที่แม่นยำอย่างเต็มที่ ซึ่งสามารถใช้เป็นแนวทางที่ดีสำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้นหรือนักศึกษาระดับเริ่มต้น และในฐานะนักปราชญ์ รวบรวมคำแนะนำและประสบการณ์สำหรับนักฟิสิกส์ที่ทำงานในทุกระดับ
นิยมปลูกเป็นไม้ประดับในกระถางหรือวงบ่อซีเมนต์ หลังปลูกเพียง 4 เดือนจะเริ่มออกผล อีก 2 เดือนผลจะทยอยสุก เก็บเกี่ยวผลผลิตได้ แต่ต้นจะสูงชะลูด จำเป็นต้องตัดแต่งและบังคับกิ่งให้ขนานกับพื้น จะออกผลได้ดีและเก็บผลได้ง่าย นิยมกินเป็นผลไม้สดหรือใช้ทำขนม ผลแห้งนำไปคั่วแล้วป่นใช้แทนกาแฟ ในผลมีใยอาหาร วิตามินเอ วิตามินซี แคลเซียม ฟอสฟอรัส และธาตุเหล็กในปริมาณสูงมาก ช่วยให้กล้ามเนื้อแข็งแรง สร้างสมดุลสภาวะกรดในร่างกาย ลดรอยเหี่ยวย่น ป้องกันโรคนิ่วในไต ช่วยผสานแผลในปาก ช่วยย่อยอาหาร ไม่มีธาตุโซเดียมและคอเลสเตอรอล
เกร็ดน่ารู้: มีถิ่นกำเนิดในแถบตะวันออกกลาง มะเดื่อฝรั่งที่นิยมปลูกในบ้านเราจำแนกได้เป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มผลสีน้ำตาลแดง เช่น พันธุ์ญี่ปุ่น บราวน์เตอร์กี (Brown Turkey) แบล็กมิชชั่น (Black Mission) และกลุ่มผลสีเหลือง เช่น พันธุ์ดอฟีน (Dauphine) พันธุ์ออสเตรเลีย พันธุ์คอนาเดรีย (Conadria) เป็นต้นเว็บพนันออนไลน์ ฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ
